Laatste grote etappe

Hallo allemaal,

Hieronder een verslag van de laatste grote etappe van Ovalle naar Valparaiso. Volledig over secundaire wegen.

28 september: 103 km

Uitgeteld zit ik op mijn bed in het beste hotel van Combarbala. Omdat hier nooit toeristen komen, heb ik een prachtige kamer met ontbijt voor 25 euro! :-) Het was een geweldige weg vandaag terug de bergen in door valleien van mooie riviertjes met prachtige cactus landschappen. Begonnen in de mist/motregen, maar de combinatie: van zee af rijden, klimmen en het verstrijken van de tijd, zorgde ervoor dat ik vanaf 10.30 heerlijk in de zon heb gereden. En hoe verder van zee af, hoe warmer. Nu is het weer zomer en op 890m hoogte ook geen mist morgenvroeg. :-)

Waarom ben ik zo uitgeteld? Denk combinatie van een beetje ziek te zijn geweest in het weekend en nog niet hersteld van de bereklus van maandag. Ook telde de route veel klimwerk en veel dalen, dus nog meer klimmen. Met holle ogen kwam ik om 17u dit dorp binnengerold. Na 1 liter zoete drank, 2 empanadas en een ijsje, kom ik een beetje bij. Maar ga hier morgen toch lekker genieten van een rustdag!

Handig, je lichaam geeft vanzelf z'n grens aan. Vandaag, de 29e, staat helemaal in het teken van herstel want voel me nog steeds slapjes. Veel brood en fruit eten, goed drinken en lekker rustig aan doen! Ik ben trouwens de attractie van de dag in dit dorpje waar iedereen elkaar kent en dat in geen enkele reisgids vernoemd wordt, ben nog nooit zoveel nagestaard als hier... Groot deel van de dag doorgebracht in de schaduw aan de kabbelende rivier buiten het dorp. Hoop dat ik morgen genoeg hersteld ben voor de pittige 340km naar Valparaiso.

30 september: 82 km

Vandaag weer fitter, maar zeer rustig met mijn energie omgesprongen, die ga ik de komende dagen nog hard nodig hebben. Was een prachtige omgeving, er was bijna geen verkeer en de twee beklimmingen hadden heerlijke afdalingen. Zoevend met 65 km/u tussen de cactussen door met op de achtergrond de Andes! :-) Onderweg nog even nationaal park "Las Chinchillas" bezocht. Het leefgebied van de laatste 8000 (!) van deze schattige beestjes in het wild. Mooie natuur, maar de diertjes slapen overdag, dus kon ze alleen bekijken in het bezoekerscentrum. Maar ook daar waren ze schattig! Zit nu in binnentuin van mijn hotel in Illapel tussen de sinaasappelboompjes lekker na te genieten.

1 oktober: 95 km

Het is 19.30u, de laatste stralen zon raken de bertoppen aan de overkant van de vallei en mijn avondritueel van tent opzetten, wassen en eten zit er weer op. Vandaag kampeer ik met een bijzonder gevoel omdat het mijn laatste nacht in Chili in mijn tent wordt. De plek is prachtig, op een open plek tussen de struiken op 920m hoog met machtig mooi uitzicht over een weidse vallei en meerdere bergruggen achter elkaar!

De tocht was ook prachtig, in het totaal 5 valleien en 4 bergruggen doorkruisd, de ene nog mooier dan de andere en bijna geen mens op de weg. Het begon met 30 km asfalt en een relatief makkelijke klim, daarna 64 km onverhard, eerst heel stenig, daarna vooral zanderig. Had me voorgenomen om twee van de drie onverharde passen te rijden. Maar het rusten, sparen en eten van de afgelopen dagen betaalde zich terug en ook mijn knie deed geen pijn meer. Kon eindelijk eens lekker gas geven! Met een ritme zoals Andy Schleck op een goede dag, vloog ik zonder pauzes de eerste twee passen op. Boven steeds goed bij eten en drinken, in de afdalingen een paar keer terug voor spullen die van mijn fiets af stuiterden en om 15.30u stond ik aan de voet van de laatste en hoogste pas.

Vol goede (over)moed besloot ik ook deze vandaag nog aan te vallen, maar langzaam doofde mijn kaarsje uit. Op 3 km van de top kwam ineens de man met de hamer en duizelig en zwetend moest ik op een steen gaan zitten bijkomen. Daarna kruipend en puffend verder, tot daar ineens om een bocht in the middle of nowhere een eettentje was bij mensen aan huis, mijn redding. In de schaduw met Bob Marley op de achtergrond twee cola en een broodje warm vlees naarbinnen en als herboren vloog ik het laatste stuk naar de top. Daar bevond zich nog een lange, smalle, donkere en hobbelige tunnel, maar aan het einde was licht en...asfalt! :-) Na 1 km dalen een geweldige kampeerplek vinden maakte deze geweldige laatste dag door de bergen compleet!

2 oktober: 115 km

Vandaag langzaam de bergen uitgefietst naar de zee. Na 2452 km mijn eerste fietspech, een gebroken spaak ik het achterwiel, geen complete verrassing na al dat gehobbel gisteren... Maar aan de "makkelijke" kant van het wiel, dus na 10 minuten zat er al een nieuwe in.

Mijn hotelkamer in Horcon ligt pal aan het strand, met voor mijn deur een bankje in de schaduw van een palmboom, heerlijk! :-) Het is hier in tegenstelling tot dichter bij de evenaar (?!?) ook warm aan zee, mensen zwemmen en liggen op het strand. Dat ligt in een baai tussen de rotsen en is slechts 150m lang, lekker kleinschalig. Nu nog veel mensen uit Santiago op zondagmidddag, maar het wordt langzaam rustiger. Ik zit vanaf een balkon alles te aanschouwen onder het genot van bier en een enorme schotel met zeevruchten, vers uit de zee! De laatste week is ingegaan, dus niet beknibbelen, maar genieten! :-)

3 oktober: 51 km

Oef, even bijkomen met een goeie sushi lunch in Valparaiso. Dat is Chili's oudste en mooiste stad vol kleurrijke huizen, gebouwd op 42 heuvels aan zee. Dat zal allemaal wel, maar de rit ernaartoe was hel! De Lonely Planet omschreef het als "even off-season the drive along the coast is beatiful". Als je van kapotgereden stoffige betonwegen zonder berm met razende vrachtwagens houdt en grote chemische bedrijven als mooi beschouwt dan heb je gelijk, maar anders...

Het laatste stukje was het beklimmen van mijn heuvel "Cerro Alegre", zwaar maar mooi. In deze stad ga ik me de komende twee dagen wel vermaken, heb o.a. morgen een Chileense kookworkshop. :-)