Precies 2600 km en ik ben er!

Hallo allemaal,

Van mijn laatste 5 hele dagen in Chili, fiets ik maar één dag. De overige dagen verdeel ik tussen de twee grootste steden van Chili, Valparaiso en Santiago. Zondag rond de middag vertrek ik dan richting vliegveld, om maandag via Parijs om 15.55u weer op Schiphol te landen.

Aan Valparaiso heb ik een heel goed gevoel overgehouden! :-) Is met z'n kleurrijke heuvels en mooi weer een heerlijke stad om doorheen te lopen. Overal interessante straatjes, huizen, vergezichten en muurschilderingen. Verder kun je er lekker eten en hebben ze gezellige kroegjes. Dit in tegenstelling tot de met goedkope TL verlichtte drink-holen vol vieze dronken mijnwerkers verder noord...

Naast dat heb ik even gesnuffeld aan een andere manier van reizen, de backpacker way zoals 99.9% van de solo-reizigers verkiest. Dat betekent alleen op plaatsen "landen" die in reisgidsen staan en per bus/boot/vliegtuig te bereiken zijn en dan verblijven in hostels met gezamenlijke ruimten. Dit in tegenstelling tot waar ik vaak was, enige gast in hotels, enige toerist in de stad. Grote voordeel: je maakt snel en makkelijk vrienden en bent niet alleen. Zo heb ik dinsdag Christian en Lucy ontmoet, een Spaanse Zwitser en een Engelse dame. Gezellig mee wezen eten en wijntje wezen drinken. Omdat je als gezamenlijke hobby reizen hebt, klikt het vaak snel en is een avond zo voorbij. Voor mij een heerlijke afwisseling na veel alleen zijn!

Verder een geweldige kookworkshop gehad met veel plezier, drank en lekker eten. Wederom goede klik omdat gezamenlijke hobby koken is... Terug thuis ga ik nog wel eens wat recepten (welke, zie mijn reactie in vorige bericht) herhalen voor de liefhebbers.

6 oktober: 67 km (en 57 km per vrachtwagen)

Vandaag de laatste etappe van Valparaiso naar Santiago. De route ging zo'n 110 km over een 4-baans snelweg vol vrachtwagens en auto's. Na 17 km had ik dat wel gezien en probeerde ik bij een tankstation een lift te krijgen met fiets en BOB-kar. Toen dat na een uur nog niet gelukt was, ben ik toch maar gaan fietsen tot ik 40 km verder tegen een "muur" aan liep. Die bestond uit twee lange tunnels zonder vluchtstrook, zou zelfmoord zijn op een fiets. Dus A4-tje met Santiago erop gemaakt en na 5 minuten had ik een lift naar de rand van Santiago van Carlos in z'n 30-tonner. Hij wist niet hoeveel foto's hij moest maken van deze vreemde lifter, dus het plezier was wederzijds...

Kuitenbijters, booby traps en traangas:

Samenspannende krachten wilden van mijn laatste fietsdag nog iets bijzonders maken... De dag begon met een klim naar 450m de stad uit. Ik had ervoor gekozen dit door een (slechte) woonwijk te doen ipv over de drukke snelweg. Gevolg was dat de weg recht tegen de heuvel opliep met 30% stijging. Bikkelen dus, maar wel stilletjes om de criminelen en gangsters niet wakker te maken. Maar toen kwam het tweede stel kuitenbijters in actie...tientallen blaffende en grommende honden om me heen terwijl ik me badend in het zweet omhoog hees, de hele wijk stond buiten te kijken! Maar alles komt goed, horde één genomen...

Op de snelweg volgde een stukje afdaling. Helaas ligt de vluchtstrook hier vol glas, stenen, spijkers en zand dus goed opletten als je met 45 km/u omlaag suist. Ineens uit het niets blokkeerde mijn achterwiel en 30m lang moest ik skiddend en slippend mijn evenwicht zien te bewaren alvorens ik aan het eind van een lange streep rubber tot stilstand kwam! Wat bleek, er lag een stuk zeer dik ijzerdraad met aan twee kanten een haak. Die haken waren in mijn spaken gekomen, het draad had zich 3x rond mijn as gewenteld en mijn wiel klemgezet. Na 5 minuten wrikken was de booby-trap verwijderd, mijn kromme spaken en remmen rechtgezet en met een kleine slag in het wiel kon ik weer op pad, was wel even schrikken...

Toen dus de tunnels en nadat ik was afgezet voor mijn laatste 10 km door de stad, bleek deze het strijdtoneel tussen brandbommen gooiende studenten en de ME. Ik moest ook nog eens de weg zoeken naar mijn hostel en telkens als het te heet onder mijn voeten werd sloeg ik dan twee blokken rechts en dan weer links af. Zo lukte het me om zo min mogelijk glas, stenen en gevechten te doorkruisen. Helaas werd er ook gul traangas gebruikt wat zich door de hele stad had verspreid. Huilend en met een schorre keel heb ik ook deze horde overwonnen en heb ik na exact 2600 km fietsen mijn einddoel bereikt!