Even pauze na 743 zware kilometers

Hallo allemaal,

Bedankt voor al jullie tips en medeleven voor de wilde honden! Ik zat daar echt mee in mijn maag. Gelukkig de afgelopen dagen alleen maar lieve of lamme honden tegengekomen! :-) Ben inmiddels in San Pedro de Atacama, een bijzonder mooi plaatsje aan de voet van de Andes. Laatste 100 km per bus afgelegd voor 3 euro, evenveel als mijn milkshake gisteren kostte, raar land... Het weer is prachtig, overdag 25 graden en zon, 's nachts rond 0, brrr want nergens verwarming. Regen? Dat kennen ze hier niet...

Dinsdag ga ik met de bus weer terug naar Calama, waar mijn fiets staat. Dan woensdag hopelijk helemaal fris en uitgerust op pad naar Antofagasta, 215 km verderop. Wil je weten hoe mijn week op de fiets van dag tot dag eruit zag, lees dan hieronder verder!

29 augustus: 73 km

Eerst even langs het postkantoor om 3 kg aan overbodige spullen op de post naar huis te doen. Nu is alles net wat beter te handelen en past het ook beter in de "sleurhut" zo zoals Roland het noemt. Fluitend op pad na 2 dagen rust in het ochtend zonnetje! Prachtige rustige weg langs de oceaan! Helaas was het genieten van korte duur... Om de eerste bocht vol de wind op mijn snoet, kracht 6, net als vroeger op weg naar school. Alleen daar was je dan na 45 minuten, dit bleef maar doorgaan... Wel de lekkerste empanadas ooit gescoord, gevuld deeg met kaas of zeevruchten, 2 van elk, jammie!

Om 15.30 hou ik het voor gezien. Kan de tent opzetten op verlaten strandje met prachtig uitzicht op de kustlijn en slechts de ruisende branding en wat zeevogels als achtergrond geluid! :-) Maakt alles goed, hele klote-wind al vergeten, zolang die morgen maar weg is...

30 augustus: 114 km

Vandaag eindelijk een dag zoals fietsen in Chili hoort te zijn! Wind is gaan liggen, zonnetje schijnt, de oceaan en kustlijn werden steeds mooier, weinig verkeer, beetje op en af, wat wil een fietser nog meer? Misschien een lekkere biefstuk als lunch, zelfs dat was er in het enige restaurant onderweg. Enige smetje was helemaal op het eind van de dag een aanval van een groot roedel wilde honden, kon ze al stenen gooiend en sprintend nog net van me af houden, maar scheelde niet veel of ik had een ziekenhuis moeten zoeken voor 12 rabiës-spuiten.

Kampeerplek nog mooier dan gisteren, aan strand, uitzicht op branding en ondergaande zon. Branding is hier wel 3-4m hoog indrukwekkend, die kracht van de oceaan! Nog een praatje gemaakt met 2 mannen die kelp opvissen dat aanspoelt en leven van de verkoop daarvan, kon er niet achter komen waar het voor wordt gebruikt... Zon onder, wordt fris, snel mijn tent in.

31 augustus: 47 km

Vandaag een kort dagje in het zadel. Uitrusten in Tocopilla voor wat komen gaat. Morgen begint met klim van 30 km van de zee oostwaarts richting woestijn. Gevolgd door een van 26 en van 19 km over een hoogte van 3400m. Veel eten, goed slapen (in een echt bed) en dromen van wind mee...

De Chilenen op de weg zijn trouwens geweldig.Halen ruim en voorzichtig in en moedigen mij luid toeterend en zwaaiend aan! Blijkbaar zien ze niet zo heel vaak zo'n dappere dwaas in hun woestijn... Verder is de Pacifische kust een paradijs voor vogels vanwege de koude golfstroom die voor veel voedsel zorgt. Ik zie constant pelikanen, meeuwen, witte tsjilp vogels, en gieren die de restjes opeten.

1 september: 92 km

Halve rustdag heeft me goed gedaan en bij verlaten van de bewoonde wereld, kwam ook mijn goede humeur weer terug. Na de honden aanvallen zag ik het even minder zitten... Voordeel van de woestijn, daar woont letterlijk geen hond! :-)

Inmiddels is het half 6 's avonds en zit ik naast mijn tent aan de kabbelde Rio Loa, de enige rivier in de hele Atacama woestijn! Heb er wel voor moeten vechten om hier te komen, 3u klimmen en 3u vechten tegen de wind, een schamele 15 km/u en veel zweet als resultaat. Ga vandaag een record van 8 liter drinken! Oh ja, fiets weer door de woestijn die ik nu van west naar oost oversteek naar de voet van de Andes. Het is een stuk warmer al, 25 graden en volle bak zon, de lente komt snel!

De ongekende luxe van een rivier is trouwens dat je het zweet en stof echt van je af kunt wassen in plaats van doen alsof met een washandje en schaars drinkwater! En water is koud, dus werkt ook verkoelend. Slechts één klein nadeel, ik wordt opgegeten door de midgies, kleine bijtende klote vliegjes die mensen vast kennen uit Schotland of Ierland. Maar verder heerlijk, niets te klagen! :-)

2 september: 84 km

Wat een dag! De eerste 60 km gingen omhoog, varierend van vals plat tot steil. En dan nog de hoogte van de pas van 2978m, weinig zuurstof in de lucht dus. Heb er 6.5 uur over gedaan en het gemeenste was, de eerste 50km had geen bocht en leek daardoor oneindig! Maar de muziek op mijn telefoon heeft me er doorheen gesleept. Bedankt Michael, Juri en oud collega's! Ben ook van 3 principes afgestapt die ik normaal op de fiets hanteer:

1. Altijd alles op eigen kracht.

Na 48.5 km rechtdoor in 4.5u te hebben afgelegd, is een voorbij kruipende vrachtwagen niet te weerstaan! Heb 1.5 km mijn wagonnetje aangehangen tot DE bocht en met 20 km/u ipv 8 km/u omhoog geschoten.

2. Lopen is voor mietjes.

Na 6u klimmen, met zuurstof tekort en lege benen mag het, en heb maar 500m hiertegen gezondigd.

3. Als je er met de fiets kan komen, ga je met de fiets.

Ik wil graag naar San Pedro en dat is 100 km oostwaarts van de route af, over een pas van 3400m met tegenwind. En om mijn route te vervolgen, moet ik dan weer dezelfde weg terug, netto resultaat: 0. Dus gekozen om fiets in Calama te laten en met de bus op en neer naar S.P. te gaan...

Zo zie je, overmacht van lichamelijke vermoeidheid doet principes vervagen...;-) Het moet tenslotte nog wel n beetje op vakantie lijken!